1
Şehrin ışıkları doğmadan
Önceki sessizlik bedenimde
Hayatım akarsuyun en çağlayan zamanına
Denk olması gerekirken
Denizin sakinliği var ruhumda
Ruhum yaşını almış insanlardan daha yaşlı
Benim yaşantımdan yaşlı
Gönlümün gören gözlere ihtiyacı yok
Bu devirde her şey gözle görünüyor
Sanki kulaklarımın duymasına gerek var mı
Onların da gerek yok her şey apaçık beliriyor
Gözlerimin önüne seriliyor
Dünya denî
Ednâdan gelir.
İnsan acaba dünya dışında ahsen-i takvim iken
Dünya içinde mi esfel-i safilin oluyor.
2
Her gün biraz yaşlanıyorum
Farkına varmadan yüzümde çizgiler oluşuyor
Hayat için tecrübe sahibi oluyorum
Ölüme giderken acemilik tüm benliğimi kaplıyor
Acılarım bakışlarıma yansımış
Bakışlarım her geçen gün derinleşiyor
Hayatın zirvesine uğradım benliğim yok imiş
Yaşamın dibinde kendimi buldum
Mânâ sahibi oldum ben bu alemde
Anladım ki eğilmek imiş Allaha yaklaşmam için
Ölümün çaresi kabullenmek oldu benim içimde
Selim Şengül