Bir Aşk Karalaması
Bir aşkı bırakmak gibi zordu Sessizce yürüdüm acılara doğru Sen geçerdin beynimin dopamin Ormanlarından Kimse anlamazdı bir Şair niye yalnız Anlatmak zor gelirdi anlamayana Acıyı Sessiz bir çığlık olurdu çığlığın yüzüme Ben bu rüyayı görmüştüm sanki Geçen gece Erketeye yatmış hayvan içimde Susardım bitsin diye beklerdim Zaman Uzanabilsem derdim yarin diri göğüslerine Ve son kez görmek gibi sevgiliyi Sarılırdım boşluğuna hiçliğin. Şaban Durmaz