Elif hanım
Sen hep uzaklardaydın Elif hanım Dağlar vardı aramızda Uçsuz bucaksız yollar vardı. Ah bir bilsen Elif hanım Hâla aklımda o kömür rengi gözlerin, kıvır kıvır saçların... Mavi kareli gömleğini özenle astım dolabıma üstü kirlensin istemedim. Fotoğrafımızı bile yatağımın baş ucunu koydum... Ve sen Elif hanım Öyle eğme başını Gözlerine yaş kondurma sakın Sen hep gül olur mu Elif hanım... Rumeysa Haksever