İş’siz Adam
Bankın üzerinde dalgın gözleriyle Yüzünü dayayıp yaşamak denilen şeye Sevinci eksildikçe çoğalır geceleri Susarak yutkunur gurbet nefesiyleBir gök var birde sen, yalnızlık denilen Dağıtır tüm sesleri yırtık ökçen Örselenir her sabah gazete sayfaları Sen düşerken kalkıyormuş ülkenTaşımıyor evler seni eskisi gibi Kimseler sormaz kapıların sessizliğini Yağmur alınmış, güneş küsmüş kime ne Unutur bir bardak çay bile ellerini..Yarım kalmış dallarda güz yaprakları Yaşına yüklenmiş tüm ölülerin ...