Olumsuz
zıt kutuplu tersine çevrili dünya birbirine geçer tutku havalanır rüzgâr açılır göz kapağı titrer kentin ışığı yokuşta inen yanılgı arar kaybettiği mevsimi sonu olmayan soruların aradığı mavi eşelerken kendini saksıda büyüdü orkide kozada örüldü düş çıkmadı karaya bir yaprak gibi inceldi kendine acıya uzatılan el kara kelimeleri alevlerken yanarak düştü not sığınaklarında tutulan yıldız koyaklarından öteye gitmedi kendi kalıntılarında kendi suyuna batırdı kendini kendiyle temizledi ...