Rubâiler – II
Hâsur ola bir kez gönülüm isteyemem mâziyi; Neydim de ne oldum, anarım kör geceden mâziyi. Keyfî ola bir kez talihim bekleyemem mâziyi; Bâkir kala hercâsı canın, özleyemem kimseyi.***Yâver ola insanla cihan zihni düşünmez deli; Lâkin kızarım insana yokken halimizden deli. Mâdem bana mâtem ola kalbimdeki eksik yara; Hep yas tutarım neş’e bi-izzât bulamazken yeri.***Sessiz dura hissim tabiâdım dahi hayvan gibi; Bir hoş dili varken konuşan ...