Geçtiğimiz üç yıl içerisinde art geriye pek çok kuantum süreç aygıtı başarısı haberi duyduk. Bu makinelerin geliştiricileri, Dünya’nın en güçlü harika bilgisayarları için pratik olmayacak kadar uzun sürecek hesaplamaları süratli bir formda gerçekleştirebilecekleri ile sıklıkla övünüyor. Lakin artık, bir bilim insanı grubu, geleneksel bilgisayarların hala kimi usuller ile bu yeni geliştirilen aygıtlardan daha süratli olabileceklerini gösterdi.
Klasik bilgisayarlar bilgiyi yalnızca 1’ler ve 0’lardan oluşan bir halde depolarken, kuantum bilgisayarlar bu iki durumun süper-konumlarını da kullanabiliyor. Teoride bu yetenek, var olan harika bilgisayarların tamamlamak için inanılmaz derecede uzun yıllara muhtaçlık duyacağı kimi hesaplamaları süratli bir halde tamamlayabilmelerine imkan tanıyor. Fakat çalışan kuantum bilgisayarların üretilmesi düşünülenden daha güç oldu ve bunların daha büyük ölçeklere çıkartılması daha da sıkıntı gözüküyor.
Kuantum işlemcilerin açık bir biçimde üstün olarak görülmelerini sağlayan suratları üzerine pek çok farklı dayanak araştırmaya sahip olsalar da, yeni bir çalışma bu avantajın aslında gerçek olmadığını söylüyor.
Çin’in Teoretik Fizik Enstitüsü’nden Dr. Pan Zhang ve çalışma arkadaşları, birkaç yıl evvel Google’ın kuantum bilgisayarı Sycamore’un 200 saniyede çözdüğü ve Dünya’daki en âlâ bilgisayarın çözmesi için 10.000 yıl gerekeceğini söylediği bir sorunu çözmek için çok daha verimli bir algoritma oluşturdu. Sycamore’un geliştiricilerinin önerdiği hantal Schrödinger-Feynman algoritmasının yerine Pan ve çalışma arkadaşları, sorunu üç boyutlu bir matematik tertip olarak modelledi ve harika sonuca ulaşmaya çalışmaktan çok, Sycamore’un ulaştığı hassasiyeti kabul etti.
Pan’ın ve çalışma arkadaşlarının bilgisayarı problemi çözmek için 15 saat harcadı. Bu müddet Sycamore’un 3,3 dakikalık tahlilinden çok uzun olsa da, klâsik bilgisayarların çözemeyeceği kadar uzun süreceği argümanını ortadan kaldırıyor.
Ayrıca programın çalıştırıldığı bilgisayar çok güçlü değildi. Müelliflerin söylediğine nazaran, şayet bu algoritma ExaFLOPS performansa sahip güçlü bir çağdaş bilgisayarda işlenmiş olsa, simülasyon yalnızca birkaç düzine saniye sürecekti ve bu da Google’ın kuantum donanımından daha süratli.
Tabii ki buradaki en değerli nokta, Sycamore ve öteki kuantum işlemcilerin şimdi gerçek bilgisayarlara dönüşmüş olmaması ve gerçekleştirebildikleri misyonların çok sonlu olması. Bunların üretilmesi sırasındaki en değerli hedef, güçlerini kullanarak üstün olduklarını gösterebilecekleri özel bir misyona nazaran üretilmeleri.
